نوشته

می نوشتم یه زمانی به امید اینکه چشمات می بینن عشق رو تو چشمام...
می نوشتم یه زمانی واسه این دل دیوونه که همش می گرفت بهونه، بهونه دیدن تو...
می نوشتم یه زمانی واسه خالی کردن این عقده های چند ساله، عقده هایی که خیلی سخته بیرون ریختنشون از دل...
می نوشتم یه زمانی که بدونی دوستت دارم...
می نوشتم یه زمانی که بدونن همه عالم و آدم...
اما حالا نمی دونم واسه چی می نویسم... نمی دونم که آیا تو می خونی چی می نویسم...؟... نمی دونم که آیا تو می فهمی چی می نویسم...؟... نمی دونم... نمی دونم...
اما من می نویسم به امید اینکه تو بخوانی و بفهمی چی می نویسم و یه روزی بفهمی که دوستت داشتم و دارم...